Σταφύλια!!!!!

Ένα μίνι προγραμματάκι!
Παράλληλα με την ενασχόλησή μας με το θέμα των φθινοπωρινών φρούτων και καρπών, φέτος ασχοληθήκαμε  λίγο περισσότερο με το σταφύλι και όσα μπορούμε να φτιάξουμε από αυτό. 

Αρχίσαμε με το να παρατηρήσουμε αρχικά την εξωτερική του εικόνα και να συγκρίνουμε το χρώμα του, το σχήμα του και την υφή του  με τα άλλα φθινοπωρινά φρούτα που είχαμε στο σχολείο μας. Στη συνέχεια το δοκιμάσαμε για να καταλάβουμε τι γεύση έχει και όλοι συμφωνήσαμε πως είναι γλυκό. 

                

Από τη διπλανή κληματαριά κόψαμε μερικά φύλλα και τα παρατηρήσαμε κι αυτά . Παίξαμε παιχνίδια σειροθέτησης ανάλογα με το μέγεθός τους. 

Συνεχίσαμε φτιάχνοντας σταφύλια με τύπωμα φελλού.......

...και  κολάζ από μπαλάκια γκοφρέ χαρτιού.

Συνεχίζοντας διαβάσαμε και ακούσαμε το μύθο του Αισώπου "Η αλεπού και τα σταφύλια" και αφού συζητήσαμε για την αλεπού που δεν παραδέχτηκε το πάθημά της αλλά προτίμησε να κατηγορήσει τα σταφύλια, ζωγραφίσαμε το σχετικό ποίημα.

Το πρώτο προϊόν που ανέφεραν ως παράγωγο του σταφυλιού ήταν το κρασί .

Μιλήσαμε για τη διαδικασία του τρύγου και κάποια παιδιά μίλησαν για τις εμπειρίες τους .

Το πάτημα των σταφυλιών ήταν επίσης γνωστή διαδικασία και κάποιοι είπαν πως το  έχουν  κάνει.

Είδαμε σχετικές εικόνες από βιβλία και το διαδίκτυο  και μιμηθήκαμε τους πατητές σταφυλιών με τις ανάλογες κινήσεις.

Φτιάξαμε ένα μπουκάλι κρασί δίνοντας σημασία στην  ετικέτα την οποία στολίσαμε .

Βάλαμε τα μπουκάλια του κρασιού στο "κελάρι" για να είναι δροσερά.

Μας απασχόλησε μετά το ερώτημα αν τα παιδιά μπορούν να πίνουν κρασί ή όχι. Ασφαλώς ήταν όχι η απάντηση εκτός από την περίπτωση της Θείας Κοινωνίας . Εξηγήσαμε, όσο ήταν δυνατόν,  πως ο Χριστός ευλόγησε το κρασί και το ψωμί παραδίδοντας στους ανθρώπους  το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας.

Αυτό στάθηκε αφορμή για να επεξεργαστούμε το πρώτο θαύμα του Ιησού στο γάμο στην Κανά.

Αφού αφηγηθήκαμε την ιστορία, τα παιδιά ζωγράφισαν ό,τι μπορούσαν σχετικό.

Το video που ακολουθεί είναι δυστυχώς μόνο στα Αγγλικά.

          

Φτάνοντας στις 31 Οκτωβρίου, την ημέρα της αποταμίευσης, και αφού τα παιδιά είχαν ήδη μιλήσει στην πρωινή βάρδια για το τι είναι αποταμίευση, είπαμε πως οι άνθρωποι όταν έχουν πολλά σταφύλια και δεν χρειάζονται άλλα για φαγητό ή κρασί μπορούν να ξεράνουν τα σταφύλια που τους περισσεύουν,  και να φτιάξουν σταφίδες που μπορούν να διατηρηθούν για πολύ καιρό. Είναι και αυτός ένας τρόπος αποταμίευσης, δηλαδή μαζεύουν κάτι , έστω και επεξεργασμένο για να το χρησιμοποιήσουν αργότερα.
Παρατηρήσαμε σταφίδες μαύρες και ξανθές.

Επίσης παρατηρήσαμε πως σε σχέση με λίγο σταφύλι που μας είχε περισσέψει , ήταν μικρότερες σε μέγεθος και πιο σκούρες σε χρώμα. Ρωτήσαμε τι νόμιζαν πιο πιθανό: Το κόκκινο σταφύλι που είχαμε αν γινόταν σταφίδα θα ήταν μαύρη ή ξανθιά;

Μετά από σκέψη και συζήτηση σχετικά με το χρώμα, καταλήξαμε στην ξανθιά .
Και τώρα η δοκιμή.
Συγκρίνοντας τη γεύση του σταφυλιού και της σταφίδας,  καταλήξαμε ότι η σταφίδα είναι πιο γλυκιά.

 Η Μυθολογία είχε σειρά και συγκεκριμένα ο θεός του κρασιού και του γλεντιού, ο Διόνυσος.

Είπαμε λίγα λόγια για τους θεούς του Ολύμπου και  το τι χαρακτήριζε τον καθένα.
Για το Διόνυσο διαβάσαμε την παρακάτω ιστορία.

Μια φορά κι έναν καιρό, ο θεός Διόνυσος φιλοξενήθηκε από το βασιλιά της Αιτωλίας, Οινέα. Ευχαριστήθηκε πολύ από τη φιλοξενία του και για ανταπόδοση θέλησε να του κάνει ένα δώρο.

Πήρε ένα μικρό και τρυφερό κλίμα αμπελιού και τύλιξε τις ρίζες του με λάσπη για να μην ξεραθεί. Αφού βρήκε ένα μικρό κούφιο κόκαλο αηδονιού το έβαλε μέσα και ξεκίνησε .Ο δρόμος όμως ήταν μακρινός και το αμπέλι ολοένα μεγάλωνε . Ο Διόνυσος τότε βρήκε ένα μεγαλύτερο κόκαλο, λιονταριού και το έβαλε μέσα. Περπάτησε πάλι πολύ και είδε πως το αμπέλι μεγάλωσε πάλι τόσο, που πετάχτηκε έξω από τη θήκη του.Έψαξε λοιπόν και βρήκε ένα κόκαλο γουρουνιού και έβαλε το αμπέλι μέσα.Ώσπου έφτασε κάποτε στην Αιτωλία. Ο Οινέας πήρε με χαρά το δώρο του και το φύτεψε. Αυτό μεγάλωσε και κάρπισε και έδωσε καρπούς ωραία και ζουμερά σταφύλια. Ο Οινέας έφαγε μερικά και άλλα τα έστυψε και τα έκανε μούστο. Είδε με περιέργεια ότι ο μούστος ζυμώθηκε και έγινε κρασί.Το κρασί όμως πήρε και τις χάρες και τα ανάποδα από τα ζώα που με τα κόκαλά τους το μεγάλωσαν.

Έτσι όποιος πιει λίγο κρασί , νιώθει σαν πουλί και κελαηδεί.

Όποιος όμως πιει περισσότερο , θεριεύει και γίνεται σα λιοντάρι και ζητά καυγάδες.

Κι αν πιει ακόμα πιο πολύ , γίνεται σαν το τετράποδο που μες το κόκαλό του ο Διόνυσος το έβαλε τελευταίο….

Φτιάξαμε μια κατασκευή για τον Διόνυσο χρησιμοποιώντας τις σταφίδες που μας είχαν απομείνει.

Θα μπορούσαμε να φτιάξουμε και μουσταλευριά και μουστοκούλουρα στο σχολείο ως παράγωγα του  σταφυλιού προϊόντα, όμως η κυρία δεν φημίζεται ως καλή νοικοκυρά .
Με .....Χαρά  όμως,  πάει  στα καλύτερα
ζαχαροπλαστεία!!!!!!

Και κερνάει τους μαθητές της.

 Τελειώνοντας τη θεματική ενότητα "σταφύλι" φτιάξαμε μια ομαδική εργασία,
το δικό μας "Γλυκό τσαμπί σταφύλι"!
Πρώτα τα παιδιά σε ζευγάρια σχεδίασαν φύλλα χρησιμοποιώντας ένα αληθινό σαν πατρόν.

 Ένα κρατούσε το φύλλο σταθερό και το άλλο σχεδίαζε.

 Άλλα παιδιά ήρθαν για να τα χρωματίσουν.

 Ένα ρολό από χαρτί κουζίνας ήταν η σφραγίδα για κάθε ρόγα.

 Όταν στέγνωσαν, το κάθε παιδί έφτιαξε το πρόσωπό του και έγραψε το όνομά του στις ρόγες.

 Έτοιμο το δικό μας "Γλυκό τσαμπί σταφύλι".

Δωράκι για τους μικρούς μας φίλους.